skip to main |
skip to sidebar
"Doniosłość teraźniejszości rzadko jest rozpoznawana natychmiast, zwykle następuje to niestety o wiele później". Artur Schopenhauer
Tak się dzieje gdy dziecko za szybko ucieka w świat. Myślę tu o swojej młodszej córce.zaraz po maturze wyjechała z domu.W poszukiwaniu pracy, szkoły i chyba dorosłości.Najpierw była to Łódź.Trochę bliżej domu.Mogła w każdej chwili przyjechać.Teraz to Poznań.Była nim zauroczona. Okazało się,że perspektywy o wiele mniejsze niż poprzednim miejscu .I choć twierdzi nadal, że Łódź jest brzydkim miastem to klimat tam o wiele bardziej sprzyjający.Teraźniejszość pokazała,że klimat to przede wszystkim ludzie.Dobrze jest mieć przyjaciół na wspólne spędzanie czasu.Dobrych ,wypróbowanych.Takich,którzy stanowią oparcie.Tego jej chyba najbardziej brakuje.A ponieważ zawsze była istota stadną, to czuje się wyobcowana.Wiem, czuje to ,że chciałaby wrócić, tylko jeszcze nie jest pewna tego do końca.Póki co moje matczyne serce zamartwia się jej zmartwieniami ale i przeżywa podwójnie wszystkie sukcesy.Jeszcze tylko dwa miesiące i będę miała magistra filologii angielskiej w domu.Dopóki znów nie przyjdzie jej ochota wyruszać na podbój świata.Ale widocznie tak już w życiu jest,że ucieczki następują na przemian z powrotami.Na razie myślę tylko o tym,ze dom jest dla niej azylem, a ja najlepszą przyjaciółką.I chciałabym aby była tego pewna zawsze.Tak, jak jest teraz.
****
( mojej córce)
Świat nieodkrytych tajemnic
kusi swoim blaskiem.
Woła do siebie, mami.
Chcesz , choć nie musisz
Podążać swoimi szlakami.
Bo może inne niebo jest,
Tam gdzie cię jeszcze nie ma?
I kawa inny ma smak,
choć cukru w niej tyle,
ile trzeba?
By poznać, polubić co nowe,
los nową szansę ci daje.
i czasem tylko na dnie
filiżanki
osad goryczy zostaje.
Posty
2 lata temu
3 komentarze:
Dzieci zawsze pozostaną naszymi dziećmi niezależnie od tego czy mają dwa lata, dwadzieścia, czy...pięćdziesiąt.Ważne jest by się po prostu rozumieć.
Wspaniały wiersz. Pozdrawiam.
Jak się ma TAKĄ mamę to wszystkie drogi prowadzą do domu:)
Moja córka wyjechała zaraz po uzyskaniu mgr, bo dostała stypendium bawarskie,a poza tym jej chłopak, poznany w Polsce, był Niemcem. Już 10 lat nie mieszka w Polsce, ale widzę,że jest szczęśliwa, realizuje się zawodowo, tam zrobiła doktorat, wyszła za niego za mąż, teraz mają synka.Pewnie,że tęsknię za nią (wszak jedynaczka), ale cieszę się, się jej szczęściem,Taka to nasza, matek dola.
Prześlij komentarz